BIULETYN PARAFIALNY PARAFII PW. ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW |
||
XXVI Niedziela Zwykła |
29.09.2024 rok |
Rok XII nr 674 |
Redakcja: Ks. Piotr Gruba i Młodzież
Najważniejszy Skarb
W każdym z nas istnieje pragnienie posiadania różnych rzeczy. W ciągu dojrzewania i przez całe życie te pragnienia się zmieniają. Inne rzeczy stają się obiektami naszych pragnień. Co jest jednak prawdziwym bogactwem człowieka? Jakie jest największe bogactwo, które może posiąść w doczesnym życiu?
Apostoł Jakub powiedział bardzo mocne słowa: A teraz wy, bogacze, zapłaczcie wśród narzekań na utrapienia, jakie was czekają. Bogactwo wasze zbutwiało, szaty wasze stały się żerem dla moli, złoto wasze i srebro zardzewiało, a rdza ich będzie świadectwem przeciw wam i toczyć będzie ciała wasze niby ogień (Jk 5, 1 – 3). Apostoł zwraca naszą uwagę na marność rzeczy doczesnych. Ci, którzy przez całe swoje życie zabiegają o bogactwa i rzeczy ziemskie, na końcu przekonają się, jak bardzo się pomylili; że w zasadzie zmarnowali swoje życie i nie mają nic, co mogą wziąć ze sobą do wieczności. Przywiązanie swojego serca do dóbr doczesnych sprawia, że ciężko jest opuścić ten świat. Perspektywa śmierci dla takiego człowieka staje się przerażająca. Konieczne jest zatem, byśmy zrozumieli, o co tak naprawdę powinniśmy się troszczyć, czego pragnąć i do czego dążyć.
Sam Pan Bóg jest największym bogactwem, o które powinniśmy się starać przez całe ziemskie życie. Nie chodzi o to, żeby teraz wyzbyć się wszelkich materialnych rzeczy, lecz by zawsze na pierwszym miejscu było pragnienie Boga. I temu pragnieniu powinny być podporządkowane wszystkie inne.
Znamy dobrze to powiedzenie zaczerpnięte z Ewangelii: Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje (Mt 6, 21). Kiedy zaczniemy przywiązywać swoje serce do Boga, zaczniemy Go coraz bardziej poznawać i wtedy dopiero stanie się On dla nas największym skarbem. Człowiek pragnie tylko tego, czego wartość zna. Poświęćmy więc trochę swojego czasu na poznawanie Boga, żebyśmy kiedyś nie żałował, że nie staraliśmy się o ten największy Skarb, jaki istnieje.
Ks. Piotr