XXI  NIEDZIELA  ZWYKŁA    

Redakcja: Ks. Piotr Gruba i Młodzież

Refleksja nad codziennością.

Codzienne życie, nużące zajęcia, cierpienie, samotność, problemy w rodzinach, zakładach pracy, wspólnotach… To jest codzienny trud, który często przypomina „drogę krzyżową”. Ale codzienny trud dla ucznia Pana Jezusa nie jest ciężarem, który przygniata i niszczy. Nie jest również celem życia. Jest tylko drogą, środkiem, który wiedzie do Chrystusa, do Pana Boga, do chwały. Rzymskie przysłowie głosi: „Przez trud do gwiazd”. Życie duchowe wymaga trudu, cierpliwości i wewnętrznej codziennej pracy. Nie ma w nim łatwych skrótów. Każdy z nas jest inny i ma swoją drogę. Jednak na każdej z tych dróg jest z nami Pan Bóg. Pan Jezus towarzyszy nam dyskretnie i ingeruje, gdy widzi, że jesteśmy gotowi, by iść dalej. A czasem, gdy stoimy w miejscu, wpadamy w marazm, pobudza mocniejszym doświadczeniem. Podjęcie trudu życia i krzyża jest zewnętrznym rozpoznawczym znakiem ucznia Jezusa Chrystusa. Jest też dla nas kryterium rozeznania czy podążamy za Nim, czy tylko udajemy, wyznajemy Pana Jezusa ustami, a w rzeczywistości załatwiamy własne interesy i nie mamy z Nim nic wspólnego.

Pan Jezus mówi nam wprost jak mamy postępować i co jest w życiu najważniejsze: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? (Mt 16, 24-26).

Niech Jego słowa zapadną nam głęboko w sercu i skłonią do refleksji nad naszym życiem.

Ks. Piotr