III  NIEDZIELA  WIELKANOCNA

Redakcja: Ks. Piotr Gruba i Młodzież

Rozważanie o modlitwie

„Panie, naucz nas modlić się.”

            Bóg w swoim wielkim miłosierdziu znalazł sposób porozumiewania się ze swymi przybranymi dziećmi na ziemi. Tym sposobem jest modlitwa. Przez nią człowiek oddaje cześć Panu Bogu, odkrywa sens życia, doskonali je oraz kieruje w stronę Pana Boga i rzeczy ostatecznych. W modlitwie znajduje swe ujście cała głębia i bogactwo wiary. To co wierzący człowiek odczuwa w stosunku do Pana Boga, swego Ojca, co przepełnia i ożywia jego duszę, czego pragnie dla siebie i innych, to może być treścią jego modlitwy.

            Największym Mistrzem modlitwy jest Pan Jezus. On nie tylko wzywał uczniów do modlitwy, ale sam bardzo często się modlił. Wykorzystywał wolne chwile, szedł: na miejsce pustynne i tam się modlił (Mk 1, 35). Modlił się modlitwą uwielbienia: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi, a objawiłeś je prostaczkom (Łk 10, 21). Dziękował za wysłuchane prośby: „Ojcze, dziękuję Ci, żeś Mnie wysłuchał (…). To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź na zewnątrz! (J 11, 41 – 43). Pan Jezus prosił Ojca: Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył! (J, 17,1). W przypowieści o faryzeuszu i celniku, wskazał Pan Jezus na wartość modlitwy przebłagalnej: Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika! (Łk 18, 13).

            Postawa ducha, w jakim winniśmy prosić, ukazuje Jego modlitwa w Ogrodzie Oliwnym: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie! (Łk 22,42). I my, gdy się modlimy, nie zmuszajmy Pana Boga do uległości. On wysłuchuje nas zawsze, ale często spełnia nasze prośby inaczej niż tego oczekiwaliśmy. Wie bowiem lepiej od nas, co jest dla nas dobre. Cdn…

Opracował: ks. Piotr