II  NIEDZIELA  WIELKIEGO  POSTU  

Redakcja: Ks. Piotr Gruba i Młodzież

Każda z pokus ma pozory dobra.

Szatan dopada Pana Jezus, po raz drugi, na narożniku świątyni: Rzuć się w dół; jest przecież napisane: «Aniołom swoim rozkaże o Tobie, a na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień» (Mt 4, 6). Zło posługuje się słowem Bożym, psalmem, który mówi o Bogu opiekującym się swoimi wybrańcami, a gdy zajdzie taka potrzeba posyła swoich aniołów na pomoc. Jeden z narożników świątyni znajdował się nad doliną Cedronu i wznosił się na wysokość 150 metrów. Taki cud spowodowałby, że ludzie uwierzyliby w Jezusa jako obiecanego Mesjasza. Nie, potrzebna była by droga cierpienia, odrzucenia. Na tę pokusę Jezus odpowiada: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego (Mt 4, 7). I znów słowa Jezusa nawiązują do wydarzeń z wędrówki Izraela, gdy naród domagał się znaku, że Bóg jest naprawdę pośród nich.

Dla nas druga pokusa to brak akceptacji swojego życia wraz z poświęceniem oraz cierpieniem, i co za tym idzie, domaganiem się od Boga, żeby prowadził nas według naszych wizji i planów. Szatan próbuje pokazać Jezusowi drogę na skróty. Odpowiedzią Jezusa jest całkowite zaufanie Bogu. Chrystus pragnie, abyśmy i my potrafili Bogu zaufać, realizowali Jego plan wobec nas, chociaż nieraz jest on trudny i ciężki do zaakceptowania. Abyśmy przy tym pamiętali, że Bóg pragnie naszego dobra i nawet z najtrudniejszych sytuacji nas wyprowadzi (jak Izraelitów), jeśli mu zaufamy …cdn.

Ks. Piotr