XXI NIEDZIELA  ZWYKŁA

Redakcja: Ks. Piotr Gruba i Młodzież

POST EUCHARYSTYCZNY  cześć I

Post eucharystyczny był znany w Kościele już w pierwszych wiekach. Co prawda, pierwsze pokolenie chrześcijan łączyło nieraz Eucharystię z braterską ucztą zwaną „agapą”, ale dość szybko zdecydowano się rozdzielić te dwa wydarzenia. Wynikało to z dużej wrażliwości na realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Uważano, że nie godzi się, by Chleb Eucharystyczny mieszał się w nas ze zwykłym, wcześniej przyjętym pożywieniem. Powinniśmy przyjmować Ciało Chrystusa z należną Mu czcią i przygotować się do tego momentu zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie.

         Pierwsze precyzyjne przepisy dotyczące postu eucharystycznego wprowadził w XVI wieku Sobór Trydencki. Ustalone tam zasady były bardzo surowe. Aby przystąpić do Komunii Świętej, należało powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu oraz napoju od północy aż do momentu jej przyjęcia. Zasada ta obowiązywała wszystkich i bez jakichkolwiek wyjątków. Dlatego też Msze Święte w tamtym okresie sprawowano zasadniczo tylko w godzinach porannych. Dopiero w 1953 r. papież Pius XII pozwolił na picie w tym czasie samej wody, a niedługo potem skrócił obowiązujący czas postu eucharystycznego do trzech godzin. Następna zmiana przyszła już po II Soborze Watykańskim, gdy papież Paweł VI określił minimalny czas postu do jednej godziny. W 1973 r. w instrukcji „Immensae caritatis” zezwolił też, by w przypadku osób chorych, starszych oraz opiekujących się nimi było to jedynie piętnaście minut. Ogłoszono także, że post eucharystyczny nie dotyczy umierających, którzy chcą przyjąć wiatyk – ostatnią Komunię Świętą… cdn.

                                                                                  Opracowała:  Łucja