Redakcja: Ks. Piotr Gruba i Młodzież

WSPÓLNOTA LUDZKA

OSOBA I SPOŁECZNOŚĆ

„Osoba ludzka potrzebuje życia społecznego. Nie jest ono dla niej czymś dodanym, lecz jest wymaganiem jej natury. Przez wymianę z innymi, wzajemną służbę i dialog z braćmi człowiek rozwija swoje możliwości. W ten sposób odpowiada za swoje powołanie” (KKK).

Powołaniem ludzkości jest ukazywanie obrazu Boga poprzez upodabnianie się do Jezusa Chrystusa. Powołanie to dotyczy zarówno człowieka z osobna, jak i całej wspólnoty ludzkiej. Wszyscy wezwani są do jednego celu, którym jest sam Bóg. Jest On jednością Trzech Osób Boskich, na wzór której ludzkość buduje braterstwo między sobą w prawdzie i miłości Bożej.

Społeczność jest grupą osób powiązanych między sobą zasadą jedności. Jest zgromadzeniem widzialnym a zarazem duchowym, które „trwa w czasie, dziedziczy przeszłość i przygotowuje przyszłość” (KKK).

Każdy członek społeczności obdarzony jest talentami ubogacającymi jego samego oraz całą wspólnotę poprzez owoce swojego działania. „Słusznie więc każdy człowiek jest zobowiązany do poświęcenia się na rzecz wspólnot, do których należy, i do szacunku wobec władz troszczących się o dobro wspólne” (KKK).

Każda wspólnota realizuje określony cel, kierując się własnymi regułami. Należy jednak pamiętać , że to „osoba ludzka jest i powinna być zasadą, podmiotem i celem wszystkich urządzeń społecznych” (Sobór Watykański II).

Społeczność jest nieodzowna do urzeczywistnienia powołania człowieka. Aby ów cel był dobrze realizowany, powinna być szanowana właściwa hierarchia wartości, która „wymiary materialne i instynktowne przyporządkowuje wewnętrznym i duchowym” (Jan Paweł II).

„Społeczność ludzka … jest przede wszystkim wartością duchową. Dzięki niej ludzie, współdziałając ze światłem prawdy, przekazują sobie wzajemnie swoją wiedzę, mogą bronić swoich praw i wypełniać obowiązki, otrzymują zachętę do starania się o dobra duchowe, słusznie cieszą się wspólnie z każdej rzeczy pięknej bez względu na jej rodzaj, zawsze pragną przekazywać innym to, co jest w nich najlepsze, starają się usilnie przyswajać sobie duchowe wartości posiadane przez innych. Wartości te oddziałują pobudzająco i kierowniczo zarazem na wszelkie sprawy dotyczące nauki, życia ekonomicznego, instytucji społecznych, rozwoju i ustroju państwa, prawodawstwa oraz innych elementów składowych i rozwojowych doczesnej wspólnoty ludzkiej” (Jan XXIII).

Największe przykazanie społeczne stanowi miłość, która szanuje drugiego człowieka i jego wolność, uzdalnia do praktykowania sprawiedliwości oraz jest natchnieniem dla życia będącego darem z siebie: „Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je” (Łk 17, 33).

(na podstawie Katechizmu Kościoła Katolickiego)

LUTY

Intencja ogólna

Aby mądrość i doświadczenie osób w podeszłym wieku były uznawane w kościele i w społeczeństwie.

Intencja misyjna

Aby kapłani, zakonnicy i świeccy wielkodusznie współpracowali w misji ewangelizacyjnej.